Jean-Paul Opperman (1980, Tiel, Nederland)

Grafische Techniek, VMBO Arnhem (1994-1997)
Grafische Vormgeving, grafisch lyceum Utrecht (1998-2000)
Beeldende Kunst, Gerrit Rietveld Academie Amsterdam (2000-2005)

_

In de academiejaren bevond ik mij vooral op een kruising tussen een voorliefde voor het mythologische verhaal, de kracht van symboliek (waarschijnlijk mede afkomstig vanuit mijn grafische vooropleidingen) en een soort behoefte aan een strenge minimale vorm. Een tegenwicht waardoor het verhaal van zijn zinnen ontdaan wordt en je cohesie op andere manieren moet zoeken.

Na de academie begon ik als een soort razende dagelijks te tekenen en schilderen; hierbij was voor mij ook vooral de vraag waar ik zelf stond en wat de academie mij had gebracht. Expressionisme om vast te houden aan de tienerdroom van de vrije kunstenaar die doek na doek zichzelf en daardoor de wereld ontleedt. Probleem hierbij echter was dat mijn wereld nogal klein is in het stadje waar ik woon en ik mij na de academie compleet opgebrand voelde.

Nu achteraf gezien was de impasse helemaal niet zo groot en had ik mijn werk na de academie best voort kunnen zetten en via galeries een positie kunnen opbouwen, echter dat is de wijsheid van een veertiger en de vraag is maar in hoeverre het een uitstel naar de kennismaking met mijzelf buiten de academiemuren zou zijn.

Rond 2012 begon ik te fotograferen, in eerste instantie om nieuwe onderwerpen voor beeldende kunst te vinden en later fotografie als een soort sprokkeltocht om de ogen scherp te houden en op mijn eigen verwrongen manier contact te zoeken met hetgeen ik zie. Ik vind het hierbij leuk om de plaats en jaartal te noemen; het lijken dan net gevangen samples. Een soort antropologische studie in mijn directe omgeving waar niemand wat aan heeft waardoor het juist zo belangrijk is dat deze serie er is.

Tegelijkertijd maak ik sinds 2020 tekeningen en schilderijen op de iPad. Het is een soort mentaal expressieve tegenhanger van de fotografie waarbij ik weliswaar niet de scherpte heb als bij mijn fotografie maar wel het dolende zoekende aspect van kijken en beleven tot eenheid kan brengen.  Beide maken wie ik ben en hoe ik als kunstenaar naar de wereld om mij heen kijk.

juni, 2024