JEAN-PAUL OPPERMAN

Open ruimte in het dak voor de struik om door te groeien.

Het zijn altijd de kleine detail die opvallen tijdens het fietsen. Een kille grijze zondag, de zomer lijkt verdreven te zijn in deze laatste dagen van augustus. De koude wind zorgt voor een onbehaaglijk gevoel op mijn blote armen. Hier langs de bedrijven op Medel zijn het vooral de rare samenvoegingen van bouwsels die opvallen. Een uit te kluiten gewassen struik wroet zich door een gat in het plafond…het deed mij voorkomen als een ruimte gecreëerd om dóór te groeien!

Tiel

Geplaatst op: maandag 27-08-2018

Een vlinder kwam om de nacht in te kleuren.

Langzaam verdwaalde het donker in zichzelf en vulde het licht vergeelde schijnsel van de straatverlichting – nog niet gesmoord door witte verkilde led lampjes – de muren en kaders. Eenzaam zat de harlekijn te mijmeren over haar overbodigheid – een selfie toverde een vlinder te voorschijn – wat mooi is, zal bijzonder blijven.

Digitale tekeningen

Geplaatst op: zaterdag 25-08-2018

Druppels licht en een dans rondom het avondrood.

Zo rond het avonduur waren de meeste mensen verscholen in hun eigen gedachten van thuiskomst; een hunkering naar de zwaardere mythologische momenten van de enkeling kenmerkten de hoekjes van deze aan het oog ontrokken beeldjes;

één moment om met de voeten van de aarde te zijn,

als een sprong in het jonge sapgroene al té breekbare gras waarbij een gedachte door het hoofd flitst van oneindige toekomst – horizon – kruip voorbij het avondrood, de nachtelijke nevel in, een toekomst van lichtjaren die als een varen samenkrult… de “magic” hunkering.

Digitale tekeningen

Geplaatst op: donderdag 23-08-2018

Een stenen zeeleeuwtje gespot langs de rivier.

Het is wonderbaarlijk hoe de ogen tussen al die talloze rondzwervende stenen langs de Waal toch in staat zijn om opvallende stenen er uit te pikken. Dit stuk steen deed mij meteen aan een vogel denken, terwijl het de meeste anderen aan een zeeleeuw deed denken, en verrek toen ik er later nogmaals naar keek, dacht ik hé inderdaad! Het is meer een zeeleeuw die op de rots ligt, terwijl de golven in de branding op de rotsen stuk slaan.

Invallen..

Geplaatst op: woensdag 22-08-2018

Zomerse klanken op vilt geschilderd.

Zo kom je af en toe opeens een kant van jezelf tegen die je al lang vergeten was; een abstracte kant. Een overgave aan de kleur; de kleur als leidraad voor een bladzijde van zomer; een bladzijde geschreven zonder letters op witte vilt. Ze zijn als ik het mij goed herinner in 2008 of 2009 gemaakt. De lichte tinteling van kleur op harige vilt, het opzuigen van de inkt door het vilt gaf een soort plezierige en vooral warme diepte die ik erg kon waarderen. Ze zijn allemaal 40×40 cm.

Periode 2005-2015

Geplaatst op: dinsdag 21-08-2018

Waterkant; een gepeersonaliseerd kunstwerk rondom de Waal.

Het is verbazend hoe een kunstwerk kan ontstaan, en vooral hoe deze zijn eigen leven kan gaan leiden. In het kader van Gepeersonaliseerd Tiel ontstaat er een serie peren die van kunst voorzien zijn. Voor mij wilde ik “iets” doen rondom het thema van De Waal. Wat de Waal voor mij betekend; oorspronkelijk ging ik met zand en acrylverf in de weer op de peer; wat niet zo heel goed uitpakte. Het blijft allemaal zo plat als een geplakt plaatje.. Met purschuim kon ik een soort diepzee gevoel krijgen van spelonken waar je tussen kan kijken; waar je in kan verdwalen als kijker en kleine momentjes kunt ontrafelen.

Hierbij werd ik vooral geïnspireerd door de muzikale compositie “Aquarium” van de Franse componist Camille Saint-Saëns; de geluiden lijken die van een langzaam afdalen in de diepte van het water, met verrassende wendingen. Ook had ik in mijn achterhoofd een idee van een klomp klei uit de Waal trekken; alsof je een blok leven aan het water onttrekt – het water sijpelt aan alle kanten tussen de modder door en creëert een soort berglandschapje van groeven en het modderige bruin is opeens heel afwisselend geworden in haar bruin kleurige tinten.

Aan de bovenkant zou een serie foto’s komen van de Tielse skyline; echter dit was al snel onnodig, het zou de hele beweeglijkheid ontkracht hebben, door voor zo’n direct beeld als een foto te gaan; het werd dus een purschuim fruitboom, een fruitboom voor een dromer. De dromer die uitkijkt over de wereld aan de waterkant – zich niet echt gewaar van hetgeen onder hem gebeurd, doch welzeker bewust van de hele belevingswereld die hij in zich opzuigt – waardoor het water mij doet denken aan het onbewuste ontstaan van de kleine beeldende invallen en gedachten als ik dan tegen de avond, in het najaar, terwijl de lucht intens diepblauw kleurt, langs de rivier slenter. De rivier die als aan de Waal geborene door je aderen stroomt.

De officiële onthulling van de peren vind plaats op 2 september 2018.

Invallen..

Geplaatst op: dinsdag 21-08-2018

Hoe een vogel toenadering zoekt.

Digitale tekeningen

Geplaatst op: maandag 20-08-2018

Waterafvoer naar de uiterwaarden in Echteld helemaal droog.

Het is een heel surrealistisch beeld, de betonblokken langs de Waalbandijk aan de rand van Echteld, bij het buurtschap Den Akker en het Amsterdam-Rijnkanaal staan volledig droog; je kunt er omheen wandelen en de sluis die normaliter voor de bewatering van de uiterwaarden zorgt staat als een oude werkeloze kolos tussen de rivier en de uiterwaarden ingeklemd. De donkere wolken op de achtergrond geven een dreiging aan het geheel, en laten mij de droogte nog dieper ervaren – het wordt tijd voor herfst met overmatige regenval.

Echteld

Geplaatst op: maandag 20-08-2018

Zitten op het strand langs de Waal.

Al wandelend langs de Waal vallen de mij de vele aangespoelde spullen op; zo’n afgetrapte stoel heeft een hele eigen vorm, zodra je hem omdraait. Zittend in het zand, met mijn schoenen uit, kijk ik een kwartier naar de stoel; ik draai hem om, en zie een jurk; een aangespoeld stukje hout van een fruitkistje is als een nek met mond, een bijna abstracte weergave van een baadster is geboren!

Invallen..

Geplaatst op: maandag 20-08-2018

Hollandse luchten boven de Waal in Tiel.

Alsof een kleed wordt opgetild en ik even op een normaliter verscholen wereld mag toezien; het zand sluit zich om mijn voeten terwijl ik vanuit een ooghoek er op toe zie dat mijn schoenen even verderop tussen de schelpen niet weggenomen worden door een onverwachts te ver door rollende golf.