Aan de rand van Buren ligt de Burense Put (Tichelgaten), een uitgestrekt stukje natuurgebied met oude bebossing. Er liggen veel omgevallen bomen, die aan het einde van de middag een betoverende sfeer scheppen, met de manier waarop de natuur de stammen als voedingsbodem voor mos en nieuw leven gebruikt.
Even lijkt de tijd dan toch stil te staan, de maanden worden bijeen geveegd en ondefinieerbaar wordt de lente even de herfst. De bladeren aan de rozenstruik verraden het jaargetijde, de bloemen trekken zich er niets van aan in hun liefde voor de zon. Op de achtergrond staat het oude weeshuis; de laatste wezen al lang vertrokken.
Het is zo’n mooi gezicht als de Betuwe in bloei staat, de kersenbloesem toont zich ontwapenend aan een ieder dit het zien wil. Hier in Buren steekt de rood kleurige Lambertuskerk opvallend af tegen de al groen geworden bomen en de witte bloesem op de voorgrond.
Tussen de sneeuwbuien door is het vooral opletten dat ik niet wegglij op het gladde wegdek. Onder het laagje verse sneeuw zijn bandensporen opgevroren. Vlak voor dat ik Buren in rij begint het te ijzelen en de sneeuw vliegt mij en de schapen in het weiland om de oren.
In buren liggen de moestuintjes er verlaten bij, de boerenkool is bedekt met een dikke laag sneeuw en op de achtergrond verdwijnt de kerktoren bijna uit beeld. Kinderen spelen met de slee en het mooiste straatje van Buren; het kerkstraatje, komt nu nog mooier over!
Even verderop, in het Plantsoen is het alsof ik een kerstkaart in wandel, jammer van de kou en dat alles nat wordt, want het is echt prachtig om het landschap zo te aanschouwen!
Sneeuw in buren gelderland (6)
Sneeuw in buren gelderland (7)
Sneeuw in buren gelderland (9)
Sneeuw in buren gelderland (8)
Sneeuw in buren gelderland (4)
Sneeuw in buren gelderland (5)
Sneeuw in buren gelderland (3)
Sneeuw in buren gelderland (2)
Langs de Akkerstraat in Buren staat deze prachtige bomenrij, ik wilde zo graag eens een foto hebben van deze laan met bomen in de sneeuw. Vlak voor dat ik er was begon het te ijzelen en dit versterkte het koude effect ook nog eens. Er waren zelfs nog geen auto’s over de weg geweest.
Het was heerlijk weer vanmiddag, in Buren zaten mensen op bankjes en een enkeling was al te vinden op het terras langs de Korne van de Prins van Buren. De ooievaars waren druk in de weer op hun nest gebouwd op een schoorsteen aan de Rodeheldenstraat.
Even leek het alsof ik ver weg in het Buitenland was. Hier in de Burense Put zijn de bomen verdord en ineen gezakt. De eens zo levendige bomen zijn ten prooi gevallen aan nieuwe leven, mos dat zich als een waar grastapijt over de vroegere bomen verspreid heeft.
Het is inmiddels een traditie om in december Buren bij kaarslicht te organiseren. De straten worden dan vol met kaarslichtjes gezet, door de bewoners. De straatverlichting wordt tussen 19:00 en 21:00 uit gedaan en de lichtjes sieren het straatbeeld met hier en daar een vuurkorf. Een mooi beeld om vast te leggen, de historische stad krijgt zo nog meer cachet!
Grijze dagen kenmerken deze decembermaand. Met moeite laat het licht van de zon zich even zien. De schapen kijken dof uit hun ogen, zich niet gewaar van de naderende kerst. Een enkele wandelaar doet zijn ommetje en de zon probeerde nog iets van zijn warme gloed te tonen. Buren aan het begin van de avond.
Terwijl ik met de fiets over het wandelpad reed in Buren, zag ik opeens een rare verschijning op een boom. Ik dacht zie ik het nou goed…? Even omkeren dus…het bleek echt net een uil te zijn die mij aankeek. Wat is het toch apart hoe bomen kunnen groeien!
Aan het begin van de avond koelt het nog snel af. Je merkt dat de middagzon nog niet zo warm is zoals deze bijv. in mei en juni tot in de avond warm kan blijven aanvoelen. De voorbodes van de lente zijn er al; de krokussen zoals hier in Buren staat al bijna in bloei. Nu het bijna Pasen is, zou je welhaast al tussen de bloemen gaan zoeken naar eieren. Wel bij voorkeur chocolade eieren.
Het was al rond 18:30 uur toen ik langs de Put in Buren kwam, na een middagje fietsen in de vroege voorjaarzon – uiteindelijk toch zo’n 5 uur onderweg. De zon liet net haar laatste warme gloed van de dag zien en het water was glad en kalm. Enkele slierten groen staken bewegingsloos boven het water uit hetgeen de beginnende avond nog verder verstilde.