De gedachten buitelen over elkaar heen, de lijnen komen vlug, echter ze lopen al snel dood op de herinnering aan het tijdstip voor het slapen gaan. Spontaan vloeien kleuren, mensen en vormen samen, even zijn we tezamen in de nachtkamer.
Even lijkt de tijd dan toch stil te staan, de maanden worden bijeen geveegd en ondefinieerbaar wordt de lente even de herfst. De bladeren aan de rozenstruik verraden het jaargetijde, de bloemen trekken zich er niets van aan in hun liefde voor de zon. Op de achtergrond staat het oude weeshuis; de laatste wezen al lang vertrokken.
Five to investigate a star – 15×20 cm – potlood op papier
Langzaam kleuren de bladeren in het bos geel en oranje, om uiteindelijk diep roodbuin verkleurd haar jaar in stilte op de grond te beëindigen. Voor nu is het vooral de warmte die de takjes van boven tot onder omringt, en weerspiegeld.
Grow some luck, potloodtekening – 15×20 cm – 12-10-2018
Al wandelend langs het water zag ik opeens deze raar kleurige paprika, een beetje viezig geelgroen glimmend, alsof ie een soort zachte giftige huid had gekregen. Het idee om daar iets mee te doen kwam al snel toen ik enkele grote poten van een krab zag liggen, die konden mooi uit de paprika klimmen alsof ze uit een giftig ei komen kruipen.
Gisteravond waren we welkom om op het dakterras van Van der Valk Tiel foto’s te maken van de Tielse skyline. Het was echt heel bijzonder om de ondergaande zon, het blauwe uur en uiteindelijk de avond over de stad waar ik geboren ben te zien vallen. De snelweg met haar rode voorbij razende autolichtjes, de Waal die steeds minder duidelijk zichtbaar werd aan de horizon, en het markante gebouw van het Waterschap Rivierenland.
Erg hangt altijd een heerlijke ontspannen sfeer buiten deze zachte najaarsdagen. Het zonlicht stroomt vloeiend door de geel kleurende bladeren aan de bomen. Hier langs het Noordereind in Kerk-Avezaath vallen mij altijd de kastanjebomen op die volledig naar elkaar toegegroeid zijn en zo bijna de oprit naar het achterliggende huis verbergen. Extra leuk maakte het, dat er toevallig net een pony rijles voorbij kwam van Shetlandponystal Het Zesspan.
Een klein stukje steen waar ik meteen vrolijk van werd, een stukje steen als ene vogelpoot; nu nog een lijfje vinden, de steen die er boven op staat zag ik een tijdje later, en wilde hem eigenlijk heel anders plaatsen, maar dat lukt niet om te balanceren. En ineens zag ik de vrolijke lachebek erin die met zijn snoet vooruit lijkt te wippen door het landschap. Vanuit het niets náár een iets!
Een prachtige rode gloed hing over de struik langs de Linge, de lucht kleurde blauw als een ware opmaat voor de komende nazomer dagen.
