Droogte rondom het Roodvoet terrein en de verlaten steenfabriek.

Geplaatst op zondag 21 oktober 2018

Eigenlijk was het niet de bedoeling om naar de Roodvoet te gaan maar toen ik de lage waterstand langs het terrein zag, dacht ik meteen, ik kan nu aan het einde van het terrein komen..een plek die ik nog niet eerder gezien heb! Je kunt nu langs het water struinen over het ontstane stukje strand en af en toe moet je door struiken klimmen om verder te komen. Aan het einde zie je dan ineens de Nederrijn, waar ook nog een zeilbootje voorbij kwam! Dan volgt de weg terug, nu alles overwoekerd is met onkruid is dat een hele opgave. Met grote passen zakken de benen steeds tot aan de knieën weg tussen de distels en ander onkruid.

Toen ik het schuurtje zag, wilde ik natuurlijk wel even binnenkijken, want het is al bijna 3 jaar geleden dat ik hier ben geweest. Alles oogt nog meer aangetast door de tand des tijds, echter de jonge struik blijkt goed te zijn gegroeid. Daarna nog de huizen bekeken; het is triest dat er zoveel kapot gemaakt is, en dat er een aantal keer brand gesticht is. Geen wonder dat het terrein met camera’s bewaakt wordt.

De foto’s zijn bewerkt met een dromerige geeloranje zomergloed omdat ik die kleur het beste vond passen bij de verlaten herfstsfeer die er hangt.

Rijswijk

Geboorte van de lente, in de herfst..

Geplaatst op zondag 21 oktober 2018

Al struinend langs de Waal zag ik tussen de schelpen wat aangespoelde witte eierschalen liggen; ze zagen er zo mooi teer en breekbaar uit in de herfstzon. Ik dacht meteen daar kan ik iets mee, maar ik wist niet precies wat, toen ik na een tijdje wandelen even op de telefoon keek, zag ik uit een ooghoek de margrieten staan en dacht verrek! Dan zijn net spiegeleitjes aan een struik! Een geboorte van de lente in de herfst.

Meteen een foto gemaakt, van een margriet tussen de eierschalen op het strand, maar dit beeld klopte niet…zand is toch een andere wereld? De volgende dag opnieuw de foto gemaakt, op een schaaltje en los op een donkere ondergrond.. Die vind ik toch het meeste geslaagd. Hieronder nog enkele kleine foto’s die het net niet zijn geworden. 🙂

Invallen..

Nachtelijke potloodtekeningen omringt door het donker.

Geplaatst op zondag 21 oktober 2018

In het diepzwarte conté krijt sluimert de nachtelijke verdrongen wereld. Lichtval neemt af, en de dierlijke komt tot leven, de energie van donkere materie.

Tekeningen 2018

Een ballon haar laatste vlucht naar het licht.

Geplaatst op zaterdag 20 oktober 2018

Het was een bijzonder gezicht om de ballon langzaam te zien opstijgen en te zien wegvaren door de lucht. De wolken braken open en de zon zond haar warme verwelkomende stralen richting de ballon. Even wat het net alsof de ballon opgenomen zou worden in de hemel als in een laatste vaart.

Tiel

Een zonnebloem in ruste op de trap des tijds.

Geplaatst op vrijdag 19 oktober 2018

Verloren met haar hoofd omlaag gekeerd op de stenen langs de rivier lag de zonnebloem er als een vergeten in staat van ontbinding verkerende herinnering aan de zomer bij. Het seizoen is voorbij en ik kon niet anders dan de zonnebloem oppakken terwijl in mijn hoofd melodramatisch Frank Boeijen zong…Zeg me dat het niet zo is; een verroeste ladder, een trap, laddertje tijd, naar het hiernamaals verzwikt in de eeuwigheid, hing de zonnebloem gesteund op haar laatste eindjes zomer; gereed om nog eenmaal op te kijken en de laatste stralen zonlicht in haar vezels te laten doordringen; de trap des tijds, tijdvak zonnebloem, kreunende ouderdom – honger naar later of juist eerder – verzetsheld op stutten onderweg naar het thuisfront – een ondergaande zonnebloem.

Invallen..